suzy@lstchocolatemachine.com (chocolate machine solution provider)

WhatsApp: +8615528001618

Op het afgelegen eiland Sao Tomé en Principe in West-Afrika gelooft de Italiaan Claudio Conaro dat hij de beste chocolade ter wereld heeft ontwikkeld.Conaro is van mening dat de grootste schatten die door de chocolade-industrie worden aangeprezen eigenlijk alleen maar ‘veel opschepperij, veel suiker en veel verpakkingen’ zijn.Cornaro heeft jarenlang altijd de beste chocolade ter wereld gemaakt als zijn missie.

Hij wordt nu geprezen door veel gastronomische tijdschriften over de hele wereld, en zijn producten worden verkocht in Europa, de Verenigde Staten, Japan en andere plaatsen.Degenen die het geluk hadden de chocolade die hij maakte te proeven, dachten dat ze nog nooit echte chocolade hadden geproefd.

De productie op kleine eilanden wordt naar het buitenland geëxporteerd

Cornaro woont nu in de Democratische Republiek Sao Tomé en Principe, een klein land in West-Afrika dat ver weg ligt en waar maar weinig mensen zijn geweest.Het bestaat uit twee vulkanische eilanden in de Golf van Guinee: Sao Tomé en Principe. Het bestaat uit 14 eilanden, waaronder Rollas en Carlosso.Vroeger was het een kolonie van Portugal.In de 19e eeuw was het vooral beroemd om twee dingen: slaven en cacaobonen.Nu zijn hier alleen nog maar cacaobonen over.Het huis van Cornaro ligt aan de boulevard in de hoofdstad São Tomé, en zijn chocoladelaboratorium bevindt zich achter het huis.

Conaro werd oorspronkelijk geboren in Florence, Italië, maar woont al 34 jaar in Afrika.Hier was hij autodidact en leerde hij alles over chocolade.

Hijzelf en zijn chocolaatjes verschijnen inmiddels veelvuldig in diverse foodmagazines.Zijn harde werk heet “Kona Rococo” en wordt verkocht voor 10 euro per 130 gram.Weinig mensen in Sao Tomé en Principe kunnen dit soort chocolade betalen, en Cornaro kan ze alleen over zee verkopen aan Frankrijk, Italië, Spanje, de Verenigde Staten en Japan.

pure chocolade is adembenemend

De 56-jarige Claudio Conaro heeft een grijze baard en zijn ogen zijn zacht.Hij haalde een mes uit zijn zak en sneed het stukje chocolade dat voor hem lag in dunne reepjes.Dit is een stukje chocolade met cacaosap en rozijnen, met een zuiverheid van 70%.Hij snoof aan de chocolade, leunde achterover en zag hoe de groep testers hun ogen sloot en zich liet onderdompelen in de sterke en aromatische geur van cacaosap, de zoetheid van rozijnen en de geur van alcohol.Hij glimlacht.

"Wat denk je?"hij vroeg.

Volgens Konaro zal iedereen die zijn chocolade voor het eerst probeert, beseffen dat hij nog nooit echte chocolade heeft gegeten.Hij is van mening dat er geen chocolade op deze wereld bestaat die te vergelijken is met zijn ‘huishouding’.Deze “vuist”-producten omvatten 75% pure chocolade met gembersmaak, 80% pure chocolade met rotssuiker en het beste van al zijn schatten: 100% pure chocolade.

“Supreme Goods” heeft geen originele smaak

Maar ondanks het aanzwellende commercialiseringstij was wat hij vocht een eenzame strijd.Omdat hij de wereld echte chocolade wil laten proeven, in plaats van te pronken met flitsende luxe zoals talloze chocoladefabrikanten.

Terwijl Cornaro een doos chocolaatjes uit het schap pakte, zei hij: “De chocolade van vandaag is eigenlijk een hoop opschepperij, gesmolten tot veel suiker en verpakt in veel.Dit is 100% puur uit Venezuela.De cacao is te duur.”Hij rook aan de chocolade in zijn hand, brak een stuk en stopte het in zijn mond, waarna hij een gezicht trok.“Vettig, bitter, geen aroma.Als je wilt zeggen dat dit ook een goede chocolade is, dan weet ik niet wat andere chocolade slecht is.Maar onze eigen chocolade laat je de originele smaak van cacaobonen proeven.”

Conaro's tegenstanders zijn de grote multinationale bedrijven die de chocoladehandel controleren.Ze verwerken cacaobonen van lage kwaliteit en gebruiken verschillende technieken om de chocolade geurig en lekker te maken.Hij zei: “Ze stoppen de cacaobonen in een ‘schelpvormige machine’, die speciaal wordt gebruikt om de smaak van cacaobonen te verwijderen.”Hij doelde op een kneedmachine die oorspronkelijk bedoeld was voor geraffineerde cacaobonen.Cacaobonen worden in deze machine herhaaldelijk gemalen en vervolgens verwarmd tot 80 graden Celsius, en tegen die tijd heeft het helemaal geen smaak meer.Vervolgens voegen ze vanille toe om de geur terug te krijgen, noemen het “het beste product” en verkopen het voor 100 euro per 1.000 gram.Dit is eigenlijk een bewerkt product dat zijn oorspronkelijke smaak volledig heeft verloren.

Conaro zei dat de melkchocolade die in supermarkten wordt verkocht eigenlijk veel puurder is dan deze luxe artikelen.

De kwaliteit van cacaobonen is het allerbelangrijkst

Er zijn drie favoriete dingen in Cornaro's leven: koffie, cacao en kokosnoot.

Het was koffie waar hij in eerste instantie verliefd op werd.Op 22-jarige leeftijd vond hij dat alles in Italië te perfect was naar zijn smaak, dus vertrok hij naar Zaïre (Congo met Kinshasa als hoofdstad).Hij nam twee verlaten plantages over en begon koffie te verbouwen.Zijn plantage beslaat een oppervlakte van 2.500 hectare en ligt midden in de jungle.Het is 1.600 kilometer om er per boot vanuit de hoofdstad Kinshasa te komen.Hij verbleef vele jaren op de plantage.Tijdens deze periode leed hij aan malaria en schistosomiasis.Maar hij houdt van zijn koffiebedrijf, en hij herinnert zich nu dat hij de koffiebomen net zo zorgvuldig bediende als een wijnhuis druiven verbouwt.

Maar toen brak de oorlog uit.De rebellen bezetten zijn koffieveld.In 1993 vluchtte Cornaro met zijn vrouw en twee kinderen naar Sao Tomé.

hier is, heeft hij zijn cacaobonenbedrijf gevonden.

Het gezin woonde oorspronkelijk in houten hutten aan het strand van Principe.Er waren niet veel mensen, dus soms liepen ze gewoon naakt rond.Toen Cornaro lange afstanden door het bos aflegde, kwam hij af en toe oude cacaobomen tegen.In 1819 gaf de koning van Portugal opdracht tot de introductie van de eerste cacaobomen naar Afrika vanuit Brazilië in Zuid-Amerika.De cacaobomen die Cornaro zag, werden geproduceerd door de eerste batch.

Er schuilt geen mysterie in deze cacaobomen.Vergeleken met de moderne hybride variëteiten waar de chocolade-industrie van afhankelijk is, hebben de door Cornaro gebruikte cacaobomen echter een kleinere opbrengst, maar de smaak van de cacaobonen die ze produceren is niet bekend hoeveel keer beter.Voor degenen die de beste chocolade ter wereld willen maken, is de kwaliteit van cacaobonen het meest cruciaal.

Unieke formule, stiekem onaangekondigd

Maar zelfs met zulke hoogwaardige cacaobonen heeft Cornaro nog jarenlang nagedacht over de juiste productiemethode.Net zoals wanneer mensen druiven verwerken bij het maken van wijn, laat hij cacaobonen ruim twee weken fermenteren.

Vervolgens legde hij de bonen in een kachel om te drogen.Vrouwen in witte jassen en maskers schudden de bonen in de zeef en halen de bittere bonen er met de hand uit.Vervolgens blaast men met een zelfgemaakte ventilator het fijne stof van de bonen weg.Het eindproduct is cacaopasta.

Conaro houdt echter de lippen stijf op elkaar over de meeste andere geheimen in het chocolademaakproces.

Cornaro is niet erg geïnteresseerd in productmarketing, wat de reden kan zijn waarom zijn bedrijf nog nooit zo populair is geweest.Hij spreekt geen Engels en reist zelden naar Europa omdat hij vindt dat Europa minder schattig is geworden dan voorheen.Over zijn geboortestad Florence gesproken, zei hij dat het een “Disneyland” voor toeristen is geworden.De straten liggen vol met luxegoederen.“Er zijn geen gewone, normale dingen meer te zien.”

perfectionisme alleen

Conaro is een perfectionist, geobsedeerd door smaak en effect.Hij is geen gemakkelijk persoon om mee om te gaan.Hij en zijn vrouw zijn lang geleden gescheiden;ze woont nu in Lissabon (de hoofdstad van Portugal).

Hij pakte een kapmes, stapte in zijn turquoise limited edition ‘Fiat’ en was van plan naar zijn plantage te gaan.Uiteindelijk zei hij: “Ik geloof dat de chocolade-industrie bang voor ons is.Het zou het geval moeten zijn.Wie heeft hen verteld dat ze chocolade met een ‘zuiverheid van 75%’ moeten verkopen, ook al bevat deze maar een klein beetje cacao?”